سایه ی توام بهر کجا روی

سر نهادم به زیر پای تو

چون تو در جهان نجسته ام هنوز

تا که بر گزینمش بجای تو

شادی وغم منی به حیرتم

خواهم از تو...در تو آورم پناه

موج وحشم که بی خبر زخویش

گشته ام اسیر جذبه های ماه

گفتی از تو بگسلم...دریغ و درد

رشته ی وفا مگر گسستنی است؟

بگسلم ز خویش و از تو نگسلم

عهدعاشقان مگر شکستنی است؟

دیدمت شبی،بخواب و سر خوشم

وه...مگر به خواب ها ببینمت

غنچه نیستی که مست اشتیاق

خیزم و ز شاخه ها بچینمت

شعله می کشد به ظلمت شبم

آتش کبود دیدگان تو

ره مبند... بلکه ره برم بشوق.

در سراچه غم نهان تو